اگر مهربانی یکی از درسهایمان بود، بی شک تو شاگرد اول دنیا بودی...
بلبلان از بوی گل مستند و ما از روی دوست...
دیگران از ساغر و ساقی و ما از جام دوست...
برای خندیدن منتظر خوشبختی نباش...
شاید خوشبختی منتظر خنده ی توست...
ساقیا! باز خماریم به جامی بنواز...
خاطر خسته ما را به سلامی بنواز...
گر میسر نشود بگذری از کوچه ما...
گاه گاهی دل ما را به پیامی بنواز!
اگر مهربانی یکی از درسهایمان بود، بی شک تو شاگرد اول دنیا بودی...
بلبلان از بوی گل مستند و ما از روی دوست...
دیگران از ساغر و ساقی و ما از جام دوست...
برای خندیدن منتظر خوشبختی نباش...
شاید خوشبختی منتظر خنده ی توست...
ساقیا! باز خماریم به جامی بنواز...
خاطر خسته ما را به سلامی بنواز...
گر میسر نشود بگذری از کوچه ما...
گاه گاهی دل ما را به پیامی بنواز!
اگه فراموشم کنی میرم سراغ سرنوشت...
میگم چرا اسم منو فقط تو قلب تو نوشت...
اگه فراموشم کنی سلطان قصر غم میشم...
مثل یه شمع بی فروغ لحظه به لحظه کم میشم...
اگر دارم دلی آرام، فدای دوست میسازم...
در این دنیای بی حاصل به لطف دوست مینازم...
اگر دنیا رو بهم بدن تا بی خیال دنیا بشم...
تو رو برمیدارم، بی خیال دنیا میشم...
اگر قلبم از چوب بود...
آن را به آتشکده چشمانت میسپردم...
آرامتر سکوت کن...
صدای بی تفاوتی هایت آزارم میدهد...
با بزرگترین عشق در کوتاهترین جمله،
روی لطیفترین گل مینویسم:
به یادتم...
من امیدم را در یاس یافتم...
مهتابم را در شب...
عشقم را در سال بد یافتم...
و هنگامی که داشتم خاکستر میشدم گر گرفتم...
به یادتان می آورم تا بدانید که،
زیباترین منش آدمی محبت اوست،
پس محبت کنید، چه به دوست، چه به دشمن،
که دوست را بزرگ کند و دشمن را دوست...
(کورش کبیر)
پای سگ بوسید مجنون، خلق گفتند کافر است...
گفت: این سگ گاه گاهی کوی لیلا رفته است...
بیندیش چه چیز بهترین است؟
من آنرا برایت آرزو میکنم...
